سالم مجید
پدا من آں
ءُ تئ تلب
میان ءَ چندیں واب ءُ آگہیں سپر
روان اِتاں گوں کِسّہاں
کہ پمّنا ءُ پہ ترا روان بوتگاں مُدام
(روان بنت)
کہ گوات تانگو مهتل ایں
ءُ آس تانگو روشنا
اے دست ءُ پاد اے لُنٹ ءُ میم کجا کجا اشاں سپر کتگ
پہ آزمان ءُ گُلزمین ءِ نیّت ءَ ڈوار اِتگ
شراب من
کتاب من
پدا من آں
ءُ تئ تلب
میان ءَ چندیں واب ءُ آگہیں سپر
اے ریگزار ءُ ساوڑ ءِ
میانیں چهرے ءِ تہ ءَ
اگاں اے رنگ آپ بنت
اگاں اے درد پیم بنت
اگاں اے کئیپ ماهکاں
چو جمبرے ءَ اتکگاں چو تُنّگے ءَ منتگ آں
من انگتہ
نہ اچ ترا نہ اچ وتا شگوستگاں
پدا من آں
ءُ تئ تلب
میان ءَ چندیں واب ءُ آگہیں سپر
نوں جلّگی نہ اِنت اِد ءَ
کہ شپ کپیں
ءُ میتگ ءَ چو دُزّے ءَ چو پشت کپتگیں لگورے ءَ من چون پیم
باں ؟
کہ دُور بوتگیں هبر منی نہ اَنت تئ نہ اَنت
تئ گِلّہاں
تئ کندگاں
نوں زِرد ءُ چم زُرت باں
(شمشت باں)
کہ کوهن ءُ نوکیں
یات
درد
ءُ اوست ءِ شهرگ ءِ تہ ءَ
پدا من آں
ءُ تئ تلب
میان ءَ چندیں واب ءُ آگہیں سپر
