ارنستو سباتوءِ گدار: دی ٹنل

چندن ساچ

اے گدار یک عکسکارے ءِ کسہ اِنت۔ آئی ءِ نام حوان پابلو کاستیل اِنت ءُ آ مراگشے ءَ وتی عکسانی نمائش ءَ روت۔ مراگش ءَ جنینے کیت کہ آئی ءِ نام ماریا بیت۔ ماریا آئی ءِ عکسے چاریت ءُ عکس ءِ تہا ہما ابیتکی کہ پیش دارگ بوتگ ماریا آئی ءَ ماریت ءُ روت۔ پدا اِے عکسکار ءِ دل ءَ اے گپ کیت کہ اِے اولی مردم اِنت منی جوڑ کتگیں عکس ءِ تہی جاوراں سرپد بیت۔

آئی ءِ دل ءِ واہگ بیت کہ من پدا ہمے جنین ءَ گوں دوچار بہ کپاں آئی ءَ جُست بگراں کہ منی جوڑ کتگیں عکس ءِ تہا آئی ءَ چے چے دیستہ۔
پدا آ یک روچے مارکیٹے ءَ ماریا ءَ گوں دوچار کپیت۔ آستو آستو ماریا ءَ گوں آ وتی سیادیاں گیش کنت۔ پدا یک روچے آ ماریا ءِ گس ءَ روت تہ گندیت ماریا ءِ مردآئندے کورے ءُ آ دل ءَ جیڑیت کہ ماریا چنچو وش ءُ رنگ ءُ زیبائیں جنینے اے چوں وتی زند ءَ گوں ایشی ءَ گوازینگ ءَ اِنت۔

آئندےءَ گوں عکسکار کاستیل ءِ گپ ءُ تران بیت ءُ آئندے کاستیل ءِ عکسانی ستا ءَ کنت ءُ پدا عکسکار ءَ اے گپ ءَ ہم گشیت کہ منی کِرا تئی عکسانی ستا ماریا ءَ کُتگ۔ کاستیل گل بیت۔ وہد گوزان کنت۔ کاستیل ءَ معلوم بیت کہ ماریا ءَ کوچگ ءَ ہم لہتیں مردم ہست۔ اودا ماریا ہنٹر نامیں مردے ءِ لوگ ءَ روت۔ یک روچے ماریا کہ ہنٹر ءِ لوگ ءَ روت گڑا کاستیل ہم کوچگ ءَ ہنٹر ءِ لوگ ءَ روت۔ اودا کاستیل ءَ انچو گمان بیت کہ ہنٹر ماریا ءِ سیاد ءُ میاد ہچ نہ اِنت بلکیں ماریا ءِ یار اِنت ءُ کاستیل ءَ اے گپ وش نہ بیت۔ کاستیل یک شپے ہنٹر ءِ لوگ ءَ گوازینت۔ سہب ءَ مہالہ در کپیت ءُ پدا وتی لوگ ءَ کیت۔ ماریا ءَ فون کنت کہ مروچی بیگاہ ءَ منی گوما بہ مِل۔ اگاں نہ مِل ئِے من وتا کُشاں۔ ماریا پہ کاستیل ءِ دوستی ءَ شہر ءَ واتر کیت بَلے کاستیل ءَ گوں دوچار نہ کپیت ءُ پدا کوچگ ءَ ہنٹر ءِ لوگ ءَ روت۔ کاستیل کہ وہدے ماریا ءِ لوگ ءَ فون کنت کہ ماریا کُج اِنت؟ ماریا ءِ لوگ ءَکار کنوکیں جنین کاستیل ءَ گشیت کہ ماریا اتکگ ءُ پدا کوچگ ءَ ہنٹر ءِ لوگ ءَ شتگ۔ اے گپ کاستیل ءَ توریت۔ کاستیل دوستے ءِ گورا روت گاڑی یے پچ گیپت ءُ کوچگ ءَ ہنٹر ءِ لوگ ءَ روت۔ اودا شپ ءَ ہنٹر ءِ لوگ ءَ سر بیت ءُ ہمودا باغ ءِ درچکانی تہا چیر بیت۔

آ ودار کنت ءُ گشیت ہما وہد ءَ کہ ہنٹر ءُ ماریا وپس انت من رواں ماریا ءَ کُشاں۔۔۔۔۔ آ گندیت کہ ماریا ءُ ہنٹر لوگ ءِ پدانکاں چہ ایر کپان انت۔ بگل پہ بگل اَنت آئی ءِ دل ءَ آس روک بیت۔ ماریا ءُ ہنٹر ہمدا باغ ءَ نند اَنت بَلے ہمنچک ءَ ہور بیت ءُ ہنٹر ءُ ماریا تچانی ءَ لوگ ءَ رونت۔ دیر نہ گوزیت کہ کاستیل ہم لوگ ءِ تہا روت کارچے زوریت۔ ماریا ءِ کوٹی ءَ روت تہ ماریا کاستیل ءَ گندیت سک تکانسر بیت ءُ جست کنت تو اے وہد ءَ اِدا چے کنگ ءَ ئے؟ کاستیل گشیت من تئی کُشگ ءَ اتکگاں۔ گوں ہمے گپ ءَ کاستیل ماریا ءَ کارچ ءَ جنت۔ ماریا ءِ چم سِٹ اَنت ءُ کاستیل جوش ءَ کیت ءُ دومی کارچ ءَ ماریا ءَ گور دنت۔۔۔ ماریا مِریت۔۔۔۔ کاستیل پدا گاڑی ءَ زوریت ءُ واتر شہر ءَ کیت۔ سہب ءَ روت آئندے ءَ حال دنت کہ ماریا ءَ تئی گوما بے وفائی کتگ ءُ ہنٹر ءِ گورا شتگ ۔ ہنٹر آئی ءِ یار بوتگ۔

آئندے گشیت۔ اڑے احمق گڑا ماریا زانہ کُجا منی لوگی بوتگ؟ ماریا یک کہبگے ءُ اے مئے درستانی اِنت ءُ ماریا کسی دل ءَ نہ پُرشیت۔
ارنستو سباتو ءِ اے گدار انسانی نفسیاتی جیڑہانی سرا اِنت کہ عشق ءُ شک انسان ءَ چونیں جیڑہانی دیمپان کن اَنت۔ بازیں نگدکاراں اِے گدار انسانی وجودی جیڑہانی سرا یک جوانیں گدارے لیکھ اتگ۔ ہر مردمے ءَ کہ عشق کُتگ آ زانت کہ عشق ءِ تہا مردم چونیں انگرانی تہا سُچیت۔ کاستیل ہما انگرانی تہا سُتکگ۔

اسل ءَ مردم کہ یک مردمے دوست داریت گڑا آ ہمے لوٹیت کہ اے ایوکا منی بہ بیت۔ بس من ءَ گوں گپ بہ کنت۔ منی گپانی سرا بہ بیت، من ہما وڑا کہ گشاں ہما وڑ بہ کنت۔ کسے ءِ کِرا مروت۔ یک بچکے یا مردے سور کتگیں جنینے ءَ گوں مہر ءُ دوستی کنت گڑا آ جنین وتی مرد ءِ گورا روت عاشق ءَ ہچ وڑیں پریشانی نہ بیت بَلے ہمے جنین دگرے ءِ گورا بروت گڑا عاشق ءَ سک زہر کیت۔ اے گدار ءِ تہا ہمے جیڑھ اَنت کہ ارنستو سباتو ءَ نبشتہ کتگ انت۔ اِے گدار ءِ تہا ہما رِد کہ نبشتہ کنگ بوتگ انت۔ آ رِداں کہ مردم وانان کنت وانوک ءَ ہچبر اے گمان نہ بیت کہ من گدارے وانگ ءَ یاں۔ بلکیں آ ہمے سرپد بیت کہ منی تہا مردمے نشتگ ءُ من آئی ءَ گندگ ءَ نیاں۔ ہما مردم اے حبراں کنگ ءَ انت ءُ من گوشداراناں۔

اِے گدار ءِ تہا ماریا ءِ کوش ہمے چیز ءَ پدر کنت کہ انسان ہر ہما چیز ءَ وتی راہ ءِ سرا دُور کنگ لوٹیت کہ آئی ءِ راہ ءِ سرا اڑاند بہ بیت۔ پرچا کہ انسان دائمی پریشانی ءِ آماچ بوہگ ءِ ہچبر حق ءَ نہ اِنت ءُ آ وت ءَ چہ چشیں جیڑہاں آجو کنگ لوٹیت۔ نوں جیڑہاں چہ آجو بوہگ ءِ واستا انسان چونیں گامگیج چست کنت؟ اِدا ہرکسی گورا یک جتائیں گچینے بیت۔۔۔۔ بَلے اے گدار ءِ کارست کاستیل ماریا ءِ ساہ ءَ گپیت ءُ اے جیڑھ ءَ چہ وت ءَ آجو کنگ ءِ کوشست کنت۔

گدار ءِ نبشتہ کار ارنستو سباتو 1911 ءَ ماں ارجنٹینا ءَ ودی بوتگ ءُ بنداتی وانگ ءَ پد 1930 ءِ دہک ءَ پیرس ءَ روت۔ اودا سرئیلی جنز سباتو ءِ سرا اثر دؤر دنت۔ سباتو یونیورسٹی ءَ فزکس ءِ پروفیسر بیت ءُ سائنس ءَ آ جوانیں وڑے ءَ وانیت۔ اِے گدار کہ دی ٹنل ءِ نام ءَ انت۔ اے 1948 ءَ چاپ بوتگ۔ دی ٹنل بیستمی کرن ءِ جوانیں گداراں چہ گدارے لیکھگ بیت۔ دنیا ءِ مزن مزنیں گدار نبیسوکاں اے گدار ساڑاتگ ءُ داد داتگ۔

چہ حال حوالءَ زورگ بوتگ