نوک باھندّیں تامُرجوڑ کنوکانی سرءَ چَمشانک دیگی اِنت

نبشتہ کار  جابِر مُراد

چوناھا ھَر کوم ءِ چاگِرد ءِ  نندوکیں مَرماں تامُرانی تہ ءَ وتی چاگِرد ءِ رَاستیں رَنگ گندگ ءَ کیت ھمے ھِساب ءَ بلوچ ھم اے پِڑ ءَ کار کنگ ءَ اَنت وتی زُبان ءَ دیم ءَ برگ ءَ اَنت ءُ چاگِرد ءَ  سرپدی دیگ ءَ اَنت،

چَاگِرد بِزاں باز مَردم ءِ  یکجھتی ءِنام انت چوش کہ من یک بلوچے آں گڑا من سیدا بلوچ ءِ چاگِرد ءَ گُش آں ، منی نبشتہ بس نوک باھندّیں تامُر جوڑ کنوکانی سر ءَ اِنت کہ آھانی سر ءَ ھچ وڑیں کار گندگ ءَ  نئیت، اے گپ ءَ درست سرپد اَنت کہ ھَر ھما تامُر جوڑ کنوک ءَ چہ ھکُومت ءِ نیمگ  ءَ  مدّت بِزاں اود ءَ پلم اینڈرسٹی  ءَ چہ رس اَنت چوش کہ مارا بلوچاں چُشیں ھِچ وڑیں آسِراتی یے نیست، اے درستیں آسراتیاں چہ ما زِبھر ایں ، نوک باھندّیں تامُرکار ءَ درستاں چہ گیشتِر ھژدری اِنت کہ آئی ءَ گوں جْوانیں رنگ ءَ سر ءُ سوج کَنگ بہ بیت ، ھمے ھِساب ءَ گڑا پہ سَر ءُ سوج ءَ تَرا استاد بزاں ھما کہ اے پِڑ ءَ بازیں وھدے ءَ کار کنگ  ءَ اَنت یک مَزنیں کِرد ءُ بلاھیں نامے ءِ وَاھُند اِنت ،، بِزانت اِش اِنت کہ مَرچی اگاں شما  اے جاگہ ءَ سَر اِت شمارا ھم اُستاداں رسینتگ، گڑا مرچی شما پرچا اے جاگہ ءَ کہ سَر اِت وتی نوک باھندیں تامُرکاراں شوک یا پہ زُبان ءَ ھَرچی کہ تو سرپد بہ ئے تو مرچی آھاں سَر ءُ سوج ءَ  اَبید آھانی نیمگ ءَ یک کَسانیں چمشانکے ھم دات نہ کن ئے تئی کر ءَ اینچک وهد هم نیست کہ آهانی مھنت ءَ آهانی شوک ءَ چمشانے بدے ئے  اِشی ءَ هم تو پہ وَت ءَ یک کَارے سرپد بہ ئے؟ مئے اے بد نسیبی اِنت کہ مارا ھِچ وڑیں ادارھے نیست، بلے شُما اے مزن نامیں اُستاد کہ ھست اِت پہ نوک باھنداں اداره اِت شما وت انڈرسٹری اِت شما وت اے وڑ اِت شمارا اے نام بلوچ کوم  ءَ  داتگ، ھمے کوم ءِ زُبان ءُ چاگِرد  ءَ کار کَنوکیں نوک باھنداں شما ھِچ وڑیں سَر ءُ سوج کنگ ءَ نہ اِت پرچا ؟

پرچا شما وَت پَرست جوڑ بیتگ اِت، پرچا شمارا اِشانی جُھد گندگ ءَ نئیت اگاں برداشت نہ بیت یا کہ وتی چم مُچ کتگ اَنت، پرچا؟ اِشانی جُھد شمئے دیم ءَ  زاھِر اِنت، نوک باهندانی کار هم زاهر اَنت کہ آ هم مرچی جْوانیں رنگے ءَ جْوانیں کار پیش دارگ ءَ اَنت بلے شما اِشاں گندگ نہ لوٹ اِت نَزان آں آ کُجام مکسد بیتگ شمئے پہ زُبان ءُ چاگِرد ءِ سَرپد کنگ ءِ کہ مرچی تئی اے جُھد ءَ نوک باھندیں تامُر کار کنگ ءَ  انت، مرچی تئی نوک باھندیں تامُر کار تئی دیم ءَ اوشتاگ ترا چہ جُست گِرگ ءَ اِنت، کُجا اِت شما، مارا شمئے دلبڈیانی ودار اِنت سوجانی در کار اِنت شمارا چہ کمک ءُ هرچ مالی مدّت نا شمئے زبان ءَ چہ چار گپ ءِ گوشدارگ ءَ مئے گوش راهی اَنت ، بلے تَو چو گُنگ ءِ وڑ ءَ وتی گویاک ءَ کَش اِت کنگ ءَ  نہ ئے  ،،

اے کار ءَ ناں ایوک ءَ من اُستاداں میاریگ کن آں اول من وتی جند ءَ بِزاں مئے چاگِرد ءِ چند اگاں من بہ گوش آں گڑا رد باں مئے چاگِرد  ءِ  گیش  ءَ  چہ گیشیں بلوچاں کہ کُجام یک پِڑے بہ بیت ،، شائری تَامُر کاری زُبان ءَ  پہ کار ، چاگِرد ءَ پہ جُھد بلوچ ءِ باندات ءَ پہ شریں واھگ، کجام یک پِڑے ءَ کہ نوک وتی کدماں ایر بہ کَنت ما اآئی ءَ  ھِچ وڑیں ویلیوز نہ دے ایں ،،

آئی ءَ مان نیاریں بِزاں مارا آ ھِچ مان نئیت ،، آ سبب ھمیش اَنت کہ  بازینے دلپروش بیت وتی کَار کِردگی ءَ یل کنت بازینے بَرداشت کَنت دیم ءِ  جُنزگ ءِ جُھد ءَ کنت، ھمے ھِساب ءَ استاد ترا ما جُست گِرگ ءَ ایں تو پرچا وت ءَ چو بے توار کُتگ ،، پرچا ھما پَرز کہ ترا دیگ بیتگ اَنت تو آھاں پورو کنگ ءَ  نہ ئے،، باید نہ اِنت من ترا بہ گوش آں ،، من یک نابِزانتے آں من وتی سوچ ءَ اگاں شرّیں جاگھے  ءَ ھم سر بکن آں گڑا تئی سوچ ھمود ءَ بندات اِنت ،، بلے تو بے سمائے ما ادا اُستاد ھما ناماں گُشگ ءَ ایں کہ آھاں بلوچی تامُرانی تہ ءَ نام کَشّ اِتگ،، نام گِرگ نلوٹاں شمارا وت ءَ اے زانگ بہ بیت ،، باید کہ نوک باھندیں تامُر کارانی سر ءَ شُما چمشانک بدے اِت ، ،، یک رندے پد ءَ گُشگ لوٹ آں کہ مئے چاگِرد ءَ ھکومَتی آسِراتی نیست، گڑا ھما نوک باھندیں تامُر کارے کہ جُھد کنگ ءَ اِنت تامُر جوڑ کنگ  ءَ اِنت مپت ءَ پہ شوک پہ زُبان ءُ چاگِرد ءَ جُھد کنگ ءَ  اِنت، چمشانک شُمارا اے وڑ دیگی اِنت ،، اَوّل  شمارا الّم آھانی تامُر چارگ لوٹ اَنت ایوک ءَ چارگ ناں آهانی ودار کنگی اِنت آهانی لِسٹ اڈ کنگی اِنت همک سال ءِ گڈسر ء آهاں ایوارڈ دیگی اِنت آھانی  کمّی گِِرگ ءُ  شرّی گُشگی اَنت  ،، آھاں سِکین دیگ لوٹ اِیت ،، یک سالے ءَ ھمینچک تامُر کیت شمارا آ درست چارگی اَنت ھما سال ءَ  اتکَگیں تامُر کاراں لَمبر دیگ لوٹ اِیت ،، اے سال ءِ تہ ءَ پِلانی ءَ  اینچک لمبر گپتگ اگاں بالی وڑ ءِ وڑءَ ایوارڈ دات نکن اِت بلے اے کار ءَ وَ کُت کن اِت ناں ، تاکہ ھر ھما نوک باھندیں تامُر کار گیش  ءَ چہ گیش جُھد بہ کَنت کہ اے سال ءَ من ءَ  جْوان تِریں لمبر آرگی اِنت ،،

شمارا آھانی توک ءَ ھما وسواس پیدا کنگی اِنت کہ آ اے پڑ ءَ گیش ءَ چہ گیش وھد بدے اَنت جُھد بکن اَنت ،،  اُمید داراں کہ منی اے کلوہ پہ شمارا سر بیت ،، اے بارہ ءَ لَازُم جیڑ اِت ءُ  ترا جیڑگ الّم لوٹ اِیت اگاں تو پہ زُبان  ءُ چاگِرد ءَ جُھد کُتگ نام درآؤرتگ ،، چوناھا بلکیں منی اے نبشتانک ءِ وانگ ءَ پد تو منی گپ ءِ سر ءَ ھِچ وڑیں اِکشنے نزیر ئے گڑا ھمے سرپد بی کہ تو پہ زُبان ءُ چاگِرد ءَ  کار ءَ نہ ئے بلکیں پہ وتی نام ءَ کار کُتگ ترا مُز رس اِتگ نی تو پِراموش ئے،،،

دلگوش۔۔اے نبشتانکءِ تہا لیکیتگیں درائیں لبز  ندکار ئیگ انت ۔