بندیں کوٹی ءِ جِنک (نُھمی بھر) – اکیل مراد

بندیں کوٹی ءِ جِنک
(نُھمی بھر)

اکیل مراد

بَرے بَرے مردم وتی جند ءِ بارو ءَ نبشتہ کنگ لوٹ اِیت بَرے دگرانی باور ءَ ھم نبشتہ کَنگ لوٹ اِیت منی زانت ءِ رِد ءَ تو وتی بارو ءَ وھدیکہ نبشتہ کُرت کن ئے گڑا دِگرانی بارو ءَ ھم نبشتہ کنگ اینچُک گران نہ بیت، ھما وھد ءَ کہ تو وتی نَد ءَ الکاپیں راھے ءَ رھادگ بہ کن ئے تاں تئی وانوک ءُ زانوگ بہ زان اَنت کہ نَدکار وتی ھیالانی درشانگ ءِ ھمراھی ءَ دگرانی ھیالاں ھم ھمگرنچ کنگ ءَ اِنت

من ءَ یات نہ کنت باریں من مات ءِ زھرانی بارو ءَ نبشتہ کرتگ یا ھما مھرانی باور ءَ نبشتہ کُرتگ کہ ما یکے دومیگ ءِ سر ءَ مھروانی کرتگ زھرناکی ھم کُرتگ

ھما زھرانکی، ھنچُش دنتانانی نِجگینگ کہ مئے ٹک ءِ کشت ءُ کوشی ءِ ھمگرنچیں کِسہ بیتگ،

مئے ٹک ءِ تہ ءَ مھروان ھم ھست ءُ زھروان ھم ھست ءُ ایشی ءِ پسو انگت ءَ من نہ زانتگ منی مجگ ءَ ھِچ وڑیں سرکچ نہ بیت منی اندر ءِ باتن ءِ چِی گْوش اِیت منی ھیال چتور پریچ بنت

نوک نوک ودی بیتگیں چُکانی پیم ءَ کہ کور اَنت چَم اِش بند اَنت ھما وڑ ءَ آ ھنچیں جاھے کہ ھرچ وڑ ءَ دلیر ءُ بامردے بہ بیت بلے اود ءَ بے توار بیت،

ھرچی کہ اود ءَ جَل اِیت گڑا آ بس تھنا بے تواری اِنت کہ جَل اِت کنت،

منی زندگی ءِ روانی بوج من انگت ءَ داں اے گنوکو ءِ چُکانی دیم ءَ اِنت اے چِریت چِریتاں چہ گِستا من ھِچبر ایشانی بارو ءَ نبشتگ نہ کرتگ

اشی ءَ سرپد بیگی اِنت من نبشتہ کرتگ اشی ءَ ھم سرپد بیگی اِنت کہ من مھر نہ کرتگ بلے ایشی ءَ بہ زانت کہ من مھر کرتگ بلے من یک بندیں کوٹی یے ءِ دروازگ ءِ دیم ءَ ودار کرتگ اشی ءَ چَہ ابید دگہ ھِچ نہ کرتگ،

وھدیکہ من میلونگ ءِ بوجیگ ءَ سوار بیتاں اے ھما روچ اِنت کہ سیاھیں لیموزین منی دیم ءَ کَپت،

منی مات ءَ بیراج ءِ زمین انگت ءَ یل نہ کرتگ انگت ءَ ما برے برے رو اِیں اود ءَ پیسری وڑ ءَ شپ ءَ ما وھدیکہ ما ھرسئیں رو ایں اود ءَ لھتے روچے گوازینگ ءَ اود ءَ ماڑی ءِ برانڈھے ساھِگ ءَ نندیں دیم ءَ گوں سیام ءِ سیاہ تابیں کوھانی نیمگ ءَ کن ایں پد ءَ اود ءَ چَہ ما پاد کا ایں رو اِیں،

اود ءَ آئی ءَ ھِچ کار نیست بلے پد ءَ ھم ما اود ءَ رو ایں،

من ءُ منی کستریں برات آئی ءِ ھمراھی ءَ برانڈھے چیر ءَ ایں جنگل مئے چمانی دیم ءَ اِنت،

نِی ما مزن بیتگیں، نی ما کَور ءَ اوژناگ ھم نہ کن ایں، ناں کہ ما جنگل ءَ رو اِیں ناکہ ما میتگ ءِ مرچانی باگ ءَ ترگ ءَ رو ایں مئے کَش ءُ کِراں درست رُستگ ءُ مزن بیتگ اَنت،

نی ناِ کہ کسانکیں چُک گوکاں سوار بنت ناں کہ دگہ چیزے ءِ سر ءَ کَسے سوار بیت، ما ھم مھمانی پیم ءَ بیتگیں،

نِی ھما بیکاری کہ مات ءِ سر ءَ بوج بیتگ، آ نی مارا داں سر بیتگ، ما ھِچ در نہ برتگ، جنگل چار اِتگ ءُ ودار کرتگ،

گِریتگ جھلی زمین ھروھدی ءَ شُت دھکان برزی زمین ءِ سر ءَ کِشت ءُ کِشار کنت ءُ ما آئی ءَ نہ چار اِیں آئی ءِ چار ءُ گزار ءَ ھم نہ کن ایں، آ اود ءَ بے زَر ءُ مال ءَ نشتگ،

آ کمے جوڑ بیتگیں کِشت ءُ کشاراں وت ءَ والین ایت، کہ آ مات ءَ کِشتگ اَنت، آ مارا ھنچُش مھر کنت کہ انچش سما بیت ما آئی ءِ ٹک ءِ مردم ایں آ ھنچُش کار کنت کہ ھمے وڑ ءَ یک ماڑی یے ءِ تہ ءَ کنت ءُ ھنچُش دلپھکی ءَ کنگ ءَ اِنت،

مئے کم نھادیں زُرتگیں ریگزاریں ھیران ءُ اوزار گار نہ اِنت درست ایر کنگ بیتگ اَنت ھَورانی سبب ءَ پروشتگیں چَت کم کم ءَ ھلاس بوّان اِنت بلے جُل کالیناں ھمک روچ سپاہ کنت ءُ ماڑی ءِ رنگ ھنچُش ساپ اِنت کہ اگاں کَسے دگ ءِ سر ءَ گوزگ ءَ ایں آ وت ءَ چو آدینک ءِ پیم ءَ دیست کنت،

ھمک روچ دروازگ پچ کنگ بنت دانکہ اود ءَ گوات بئیت ءُ لوگ ءَ جتگیں آپاں ھُشک بہ کنت ءُ شپ ءَ وروکیں کُچک ءُ کوھی دُزانی تُرس ءَ دروازگ ءَ بند کنگ بیت،

اود ءَ لس مھلوک ءِ کنٹین ھم نیست من ترا بہ گْوش آں کہ انچش کہ من پیسر ءَ نبشتہ کُرتگ اَت کہ ھمود ءَ سیاہ رنگیں لیموزین گاڑی والا گوں زَرداریں مردے ءَ منی دُچاری بیتگ اَت

اے زمین ءِ یل کنگ ءَ پد دو سال یا سَے سال ءَ پد بوجیگ ءِ تہ ءَ ھما روچ ءِ گپ اَنت کہ ھما مُجتگیں روچ ءُ گرماگی لھڑ ءِ روچ اَت

منی اے دُچاری ءَ چہ یک سالے ءَ پد مات گوں ما واتر پرانس ءَ شُتگ اَت آ وتی سرجمیں جُل کالین ءُ لوگ ءِ الماریاں بھا کنت، آ پد ءَ گُڈی بر ءَ بیراج ءَ روت آ روچ ءِ ایرشُتی ءَ داں برانڈھ ءِ چیر ءَ نند اِیت،

یک رندے ءَ پد ءَ سیام ءِ کوھانی نیمگ ءَ چار اِیت گڈی بر ءَ پد ءَ بِھ نہ چار اظیت، آ وھد ءَ پد ءَ پرانس ءَ یک رندے یل کنت،

وھدیکہ آ پد ءَ شَوراں مَٹ کنت ءُ آ واتر ھندوچین ءَ وتی گُڈی زندمانی ءَ سائیگون ءَ گوازینگ ءَ کیت،

آ پد ءَ بِھ اے کوہ ءِ نیمگ ءَ نئیت، جنگل ءِ گیمرتگیں تاکانی سربر ءَ سبز رنگیں آسمان ءِ چارگ ءَ

ھاں من پد ءَ بہ گْوش آں کہ آئی ءَ وتی زندگی ءِ گڈی بھر ءَ آئی ءَ پرانسیسی زبان ءِ وانینگ ءَ یک اسکولے ءِ بنھِشت ایر کرتگ

نوویل ایکول پرانسیز، چریشی ءَ چَہ آ اے زور ءَ بیت کہ منی وانینگ ھرچ ءِ یک بھرے سگ اِت بہ کنت ءُ وتی زندگی ءِ گڈی بھر ءَ داں وتی مستریں چُک ءِ چُک ءَ سر ءَ پہ روزگاری ءَ بہ کن آں

کِسہ روان اِنت سپر ماں پرانسی جِنک ءَ ـ ـ ـ