بندیں کوٹی ءِ جِنک (دوھمی بھر ) – اکیل مراد

بندیں کوٹی ءِ جِنک
(دوھمی بھر )

اکیل مراد

بلے مارا یک کاردارے بیتگ، اے راستگیں گپے کہ بَرے بَرے ما ناروائیں وردن ھم وارتگ، کسان کسانُکیں گوج ھم وارتگ، بلے اے ناروائیں وردن مئے نوکر “کاردار” ءَ جوڑینتگ اَنت ،ھمائی ءَ پتکگ ءُ مارا داتگ ءُ مارا پیش ئِے ھم داشتگ اَنت ءُ برے برے ما پہ زھر نہ وارتگ اَنت، ما ورگ ءِ سر ءَ نازگری ھم کُرتگ.

وھدیکہ من ھژدہ سال ءِ اُمر ءَ سر بیتگ اِت آں لھتے ھنچیں جاورھال منی دیم ءَ گْوست چریشی ءِ سبب ءَ اے چھرگ وتی رنگ ءَ آتک، راستگیں گپے کہ شپ ءِ وھد ءَ دیم ءَ آتکگ، من ءَ وتی سر ءَ تُرس اَت، من ءَ ھدا ءَ چہ ھم تُرس اَت.

وھدیکہ روچ بیتگ من ءَ کم تُرس اِتگ ءُ مرگ ءِ ھیال ھم کمتر یات آتکگ، بلے ھروھد ءَ آ منی کَش ءُ گْوراں لونجان بیتگ، من ھون کنگ ءَ دلمانگ بیتگ آں، من وتی مستریں برات ءِ کُشگ ءِ دُمب ءَ بیتگ آں.

آئی ءَ من زیردست کنگ ءِ واستا یک رندے، بس یک رندے آئی ءِ مِرگ ءَ چارگ لوٹ اِتگ ات، آئی ءِ دروگیں مھرانی دور کنگ لوٹ اِتگ ات،مات ءَ آئی ءَ چَہ اینکس گیش، اینچُک سِلگتیں رنگے ءَ مھر کنگ ءِ واستا سزا دیگ ءُ گیشتر وتی کستریں برات ءِ رکینگ ءِ واستا کرتگ اَنت.

اے ایوک ءَ منی جند ءِ ھیال اِت اَنت، منی کستریں برات، منی زھگ، منی مستریں برات ءِ بے وسیں زندمان ءُ آئی ءِ زندگی ءِ سر ءَ تیلانک اِت اَنت.

روژنائی ءِ سر ءَ آئی ءِ پوش اِتگیں ساھے، آئی ءِ برجم کرتگیں کانودے، آئی ءِ چیھال کرتگیں کانودے، یک انسانے ءَ ءُ یک دَلوتے ءِ کانود بیتگ ءُ آ کہ کستریں برات ءَ ھمک روچ ھمک دمان ءَ زندگی ءِ ترسناکیں کردگاراں یاتگیری دیگ ءَ اَت.

یک روچے داں آئی ءِ دل ءِ توک ءَ سر بیتگ ءُ آئی ءِ مرگ ءِ سبب جوڑ بیتگ.

من وتی کھول ءِ اے مردمانی بابت ءَ باز نبشتگ کُرتگ ،بلے آ اے وڑ کنگ ءَ بیتگ اَنت انگت ءَ زندگ بیتگ اَنت، مات ، منی برات ءُ من آیانی کَش ءُ گوراں نبشتگ کرتگ ءُ اے چیزانی کَش ءُ گور ءَ بید ء اے چیزانی کش ءُ گوراں دگہ چیزانی میان ءَ شتگ آں.
منی زندگی ءِ ھِچ کِسہ نیست، آئی ءِ ھم ھِچ نیست، آئی ءِ ھِچ وڑیں بنجل نیست ناں کہ دگہ راہ ءُ در ناں کہ دگہ تچکیں کِشک ءُ لکیر،باز ھنچیں جاہ ھست کہ مردم ٹِک ءُ نشان دے انت کہ اد ءَ یک مردمے بیتگ، اے راست نہ اِنت ھِچ کَس نہ بیتگ.

وتی شکر ورنائی ءِ کسانُکیں کِسھے پیسر ءَ نبشتگ کرتگ منی گوشگ ءِ مول ءُ مراد ایش اِنت کہ لھتے ھنچیں چیز اَنت آیانی جھلانکی ءَ رو اَنت ءُ من تچک ءَ ھما بھر ءِ گپ ءَ آں کہ کور ءَ آ دست گوزگ ءَ آں، ھرچی کہ اد ءَ من گپ کنگ ءَ آں آ جتا اَنت بلے نزیک بنت.

من زندگی ءِ روژنائیں پکر ءِ بارہ ءَ گْوشتگ اَت کہ آ شومّے اَت ، اد ءَ من ھما ورنا ءِ چیر کرتگیں گپانی بارہ ءَ گپ کنگ ءَ آں کہ آیانی چیردیگی ءَ لھتے ھنچیں کارپد اَنت، ھیال پرینگی ءُ لھتے ویلانی تہ ءَ کُتگ اَنت.
من یک ھنچیں چاگردے ءَ نبشتگ کنگ بندات کُرتگ کہ من ءَ تچکی ءِ نیمگ ءَ بران اِش کُرتگ ءُ آئی ءِ چماں نبشتگ کنگ یک سِنچے ءِ رنگ ءَ بیتگ.

مروچی ئیں وھد ءَ ھمے سما بیت کہ گیشتر ھِچی نہ بیتگ ءُ ھِچی نہ اِنت، برے من ھمے سرپد باں کہ نبشتگ کنگ ھِچے نہ اِنت ءُ گڑا نبشتگ کنگ اے نہ اِنت درستیں چیزانی آڑول ءُ مڑول کنگ، وت ساچی ءُ گواتی گپ ءِ یل کنگ ءِ نبشتگ ھِچے نہ اِنت ءُ وھدیکہ نبشتہ کنگ اے نہ اِنت گڑا ھروھد ءَ کجام بے سیت مندیں درشان ءِ بنکی دروشمے سبب ءَ دُرستیں چیزاں یکیں چیز ءِ تہ ءَ آڑول ءُ مڑول کنگ گڑا نبشتگ تچک ءَ ھِچے نہ اِنت ،بید ء تاکانی زوال کنگ ءَ بلے گیشتر منی ھِچ وڑیں مارشت نیست من کہ چاراں دراھیں دَر پَچ اَنت ءُ ھِچ وڑیں دیوال نبشتہ کنگ نیست.
چیر بوگی ھِچ وڑیں جاہ نیست نبشتہ کنگ ءِ واستا، وانگ ءِ واستا، کہ آئی ءِ بنکی ءَ نہ منّوکیں منّانکے اَت، بلے من آئی ءِ بارہ ءَ گیش نہ جیڑاں.

نی من چاراں کہ من کساناں، ھژدہ سال ءِ اُمر ءَ پانزدہ سال ءِ اُمر ءَ، منی چھرگ آ چھرگ ءِ مٹ ءَ جَنگ ءَ اِنت کہ من شراب ءِ سبب ءَ میانی اُمر وتیگ کُرتگ ءُ شراب ءَ ھما کرد پیلو کرتگ کہ ھدا ءَ نہ کرتگ، شراب ءَ من ءَ کُشگ ءِ سکین داتگ، اے شرابی ئیں چھرگ من ءَ شراب ءَ چَہ پیسر رَس اِتگ، شراب بس آئی ءِ راست کنگ ءَ آتکگ، منی تہ ءَ آئی ءِ واستا جاہ بیتگ، آ دگہ مردمانی پیم ءَ من ھم زانتگ ءُ پو بوتگاں، بلے ابکھی گپے کہ وھد ءَ پیسر، اے راستگیں گپے کہ منی تہ ءَ ھَنچُش واھِشتاں وت ءَ جاہ داتگ اَت، پانزدہ سال ءِ اُمر ءَ منی چھرگ ڈولداریں رنگے ءَ بیتگ بلے ڈولداری ءَ آشنا نہ بیتگ، اے چھرگ باز گِندانک بیتگ، منی مات ءَ ھم ھژدری ءِ واستا چار اِتگ.
منی براتاں ھما وڑ ءَ گِندگ آتکگ کہ منی واستا درستیں ھما وڑ ءَ بندات بیتگ اَنت، آ گِندانکی، پَچین ءُ بچکندیں دیم، چمانی گرد ءُ گول بیگ، وھد ءُ زانشتاں چَہ پیسر.
پانزدہ سال ءُ شَش ماہ ءِ اُمر ءَ من کور ءَ آ دست گوزگ ءَ اِت آں وھدیکہ من سائیگون ءَ واتر باں گڑا من ءَ سپر سما بیت، گیشتر ھما وھد کہ من بس ءَ سوار بیتگ آں ءُ سپر ءَ بیتگ آں.

روان اِنت کِسہ سپر ماں پرانسی جِنک ءَ ـ ـ ـ