رجانکار : سمیع داد بلوچ
کسان بَرّ پاک ءُ ھند بزان انوگیں پاکستان ءُ برتانیہ ءِ ھاکمانی
زمانگ ءَ انگریز آپسرے چہ یورپی دَمگاں دیم دیگ بوت کسان بَرّ ءَ چیزی مُدت گوزگ
ءُ ایردستیں دمگ ءِ نِندگ ءَ رند انگریز آپسر سک باز پریشانی (ڈپریشن) ءِ آماچ بوت۔
آئی ءَ چہ اِد ءَ در کپگ ءُ راوگ ءِ جُھد کُت وھدے کہ بے سوب بوت گڑا آئی ءَ برتانیہ ءِ شھبانُک ءِ سر ءَ یک نمدی یے نبشتہ کُت،،
آئی ءَ چہ اِد ءَ در کپگ ءُ راوگ ءِ جُھد کُت وھدے کہ بے سوب بوت گڑا آئی ءَ برتانیہ ءِ شھبانُک ءِ سر ءَ یک نمدی یے نبشتہ کُت،،
شھبانُک ھالیجاہ!
اجبیں نمدی یے نبشتگ کہ شھبانُک تو من ءَ کجام
رَدکاری ءِ نیمون ءَ ماں اے دمگ ءَ دیم داتگ۔
اے دمگ ءِ مردم وتی کتگیں ردی ءُ نزوریانی سرا ھچ پشل نہ بنت۔ دیمتر ءَ آئی گوْشت وھدے کہ من کسے ءِ ردی یا نزوری یے ءِ سر ءَ کسے ءِ زیردستی ءُ ھندی سرکاری کارمندی ءَ ھبر بہ دئے آں آ ھچ شومان ءُ بژنیگ نہ بنت بلکیں وتی دنتاناں درا کن اَنت ءُ بچکند اَنت، وتی ردیانی گر ءُ دار کنگ ءِ جُھد ءَ نہ کن اَنت ءُ دومی رَند ءَ پد ءَ ھمے ردی ءَ کن اَنت ۔ اے انسانی ابرم بگیریں انسان اَنت۔ اے مردمانی باتن ءَ ردی ءُ نزوریانی سرا پشل ءُ بژنیگ بوگ ءِ جزبگ نیست۔ نمدی ءِ گُڈی ءَ آئی ءَ دو لبزاں گوں ھمے گپ گوْشت کہ من ءَ چہ اد ءَ ھر وڑا در کنگ ءُ پد ءَ یورپ ءَ دیم دیگ بہ بیت۔ اگاں نہ گڑا ھمے بزاں کہ اے نمدی ءَ چہ منی دزکشی مَنّگ بہ بیت یا مَنگی اِنت۔
آئی ءِ پسّو ءَ شھبانُک نبشتہ کنت ،، اگاں کسان بَرّ ءِ مردماں وتی ردّیں کارانی سرا پشلّی بزانتیں گڑا وتی نزوریانی سرا نہ کنداِتگ اِت اِش بلکیں کندگ ءَ گیش وتی ردی اِش گِر ءُ دار کُت اَنت ءُ ما انگریز چہ دہ ھزار میل دور نہ یتک ءُ آ وتی ایردست نہ کُتگ اِتاں۔ آیانی سرا ما ھاکمی نہ کتگ اَت ما واجہ ءُ آ گلام یا ما ھاکم ءُ آ ایردست نہ بوتگ اِتاں ۔ دگہ اے مردماں مار ءَ وتی سرڈگار ءِ زورگیری ءِ موہ نہ داتگ اَت۔
اد ءِ جاھمنندیں مردمانی اَبرم مار ءَ ھاکم ءُ آھان ءَ ایردست سر پد بیت وتءَ گلام ءُ ایردست لیکیت آیانی تہ ءَ ردکاری ءُ شومانی ءِ جزبگ بیتیں گڑا انسان ، انسان بوتگ اِت اَنت اگاں نہ گڑا انسان دو پادین ءُ انسان رنگیں دابہ جوڑ بیت۔ دومی جھانی جنگ ءَ رَند انگریزاں چہ اد ءَ لَڈّ ءُ بار کت ءُ شُت اَنت بلے اد ءِ مردمانی ابرم ءِ تہ ءَ انگت دگری نہ یتکگ۔ آیانی کارداراں بگر داں سر وزیراں دُرْاہ وتی ردیاں چہ ھچ رنگ ءَ شرمندگ نہ بوتگ اَنت۔ ردی ارزانیں گپّے ما وَ دروگ بندگ ءُ ردکاری ءَ گداری کنگ ءَ ھم پشومان نہ بئیں۔
رَدکاری ءِ نیمون ءَ ماں اے دمگ ءَ دیم داتگ۔
اے دمگ ءِ مردم وتی کتگیں ردی ءُ نزوریانی سرا ھچ پشل نہ بنت۔ دیمتر ءَ آئی گوْشت وھدے کہ من کسے ءِ ردی یا نزوری یے ءِ سر ءَ کسے ءِ زیردستی ءُ ھندی سرکاری کارمندی ءَ ھبر بہ دئے آں آ ھچ شومان ءُ بژنیگ نہ بنت بلکیں وتی دنتاناں درا کن اَنت ءُ بچکند اَنت، وتی ردیانی گر ءُ دار کنگ ءِ جُھد ءَ نہ کن اَنت ءُ دومی رَند ءَ پد ءَ ھمے ردی ءَ کن اَنت ۔ اے انسانی ابرم بگیریں انسان اَنت۔ اے مردمانی باتن ءَ ردی ءُ نزوریانی سرا پشل ءُ بژنیگ بوگ ءِ جزبگ نیست۔ نمدی ءِ گُڈی ءَ آئی ءَ دو لبزاں گوں ھمے گپ گوْشت کہ من ءَ چہ اد ءَ ھر وڑا در کنگ ءُ پد ءَ یورپ ءَ دیم دیگ بہ بیت۔ اگاں نہ گڑا ھمے بزاں کہ اے نمدی ءَ چہ منی دزکشی مَنّگ بہ بیت یا مَنگی اِنت۔
آئی ءِ پسّو ءَ شھبانُک نبشتہ کنت ،، اگاں کسان بَرّ ءِ مردماں وتی ردّیں کارانی سرا پشلّی بزانتیں گڑا وتی نزوریانی سرا نہ کنداِتگ اِت اِش بلکیں کندگ ءَ گیش وتی ردی اِش گِر ءُ دار کُت اَنت ءُ ما انگریز چہ دہ ھزار میل دور نہ یتک ءُ آ وتی ایردست نہ کُتگ اِتاں۔ آیانی سرا ما ھاکمی نہ کتگ اَت ما واجہ ءُ آ گلام یا ما ھاکم ءُ آ ایردست نہ بوتگ اِتاں ۔ دگہ اے مردماں مار ءَ وتی سرڈگار ءِ زورگیری ءِ موہ نہ داتگ اَت۔
اد ءِ جاھمنندیں مردمانی اَبرم مار ءَ ھاکم ءُ آھان ءَ ایردست سر پد بیت وتءَ گلام ءُ ایردست لیکیت آیانی تہ ءَ ردکاری ءُ شومانی ءِ جزبگ بیتیں گڑا انسان ، انسان بوتگ اِت اَنت اگاں نہ گڑا انسان دو پادین ءُ انسان رنگیں دابہ جوڑ بیت۔ دومی جھانی جنگ ءَ رَند انگریزاں چہ اد ءَ لَڈّ ءُ بار کت ءُ شُت اَنت بلے اد ءِ مردمانی ابرم ءِ تہ ءَ انگت دگری نہ یتکگ۔ آیانی کارداراں بگر داں سر وزیراں دُرْاہ وتی ردیاں چہ ھچ رنگ ءَ شرمندگ نہ بوتگ اَنت۔ ردی ارزانیں گپّے ما وَ دروگ بندگ ءُ ردکاری ءَ گداری کنگ ءَ ھم پشومان نہ بئیں۔
