شاعرءِ مرگ
خلیل جبران /عباس حسن شپ ءَ وتی تہاری ءِ چادر مانپوشتگ اَت ءُگوات ءِ تہا ہاموشی یے زور آورات ترونگل ھم رچگ ءَ ات مردم وتی گس ءُُ بادگیر ءُ کاشی کڈکانی تہا زکرتگ ات انت راہ ویران ات ءُ کشک بے چڑکہ۔۔! شہر ءَ ڈن یک میتگے ءَ دوفئی لوگ ءَ چہ جتا پرشتگیں کاشی کڈکے ءِ تہا یک ورناہے وتی زند ءِ گڈی روچانی ہساب ءَ ات آئی ءِ نزیک ءَ یک تیل ءِ ڈیواھے رژنا ات انچو ش گشئے آ وتی واجہ ءِ درانگازی ءَ کنگ ءَ انت۔اے ورناشائرے ات ءُپ آئی ءَ وتی کسانیں زند ءَ تہا ہمک رنگیں ندارگ دیستگ ات اے کسانیں سالیں ورنا ھمے مارگ ءَ ات کہ آ وھدن…
(سپاھی_ء وصیت نامہ)
عباس حسن "اولی بھر" اے تیرسپتگیں "سپاھی"_ء نوں میتء' کجا برئے؟ اے سستگیں سر و بدن کہ اچ وتا جتا جتا بھر بھر تا و توئیں جامگ و سواس شکون کپتگیں چو کدہء' "ہنوشیاں" کہ دوریں گیابےء' چگل کتہ چکار سر چکار ھون و ریمیں ملپداں ھوار در ھوار جشان بوتگ انت ماں تیتکانی اندرء'
Social Plugin