خلیل جبران /عباس حسن
شپ ءَ وتی تہاری ءِ
چادر مانپوشتگ اَت ءُگوات ءِ تہا ہاموشی یے زور آورات ترونگل ھم رچگ ءَ ات
مردم
وتی گس ءُُ بادگیر ءُ کاشی کڈکانی تہا زکرتگ ات انت راہ ویران ات ءُ کشک بے
چڑکہ۔۔! شہر ءَ ڈن
یک میتگے ءَ دوفئی لوگ ءَ چہ جتا پرشتگیں کاشی کڈکے ءِ تہا یک
ورناہے وتی زند ءِ گڈی روچانی ہساب ءَ ات
آئی ءِ نزیک ءَ یک تیل ءِ ڈیواھے رژنا ات
انچو ش گشئے آ وتی واجہ ءِ درانگازی ءَ کنگ ءَ انت۔اے
ورناشائرے ات ءُپ آئی ءَ وتی
کسانیں زند ءَ تہا ہمک رنگیں ندارگ دیستگ ات اے کسانیں سالیں ورنا
ھمے مارگ ءَ ات
کہ آ وھدنی دیر نہ انت وھدے آ زند ءِ زندان ءَ چہ ایمن بیت۔۔
