(کَسانیں اھوالے)
وش پگر ءُ آزمان گوْازیں ھیالانی واھُند واجہ عطا شاد ءِ بُندری نام محمد اسحاق ءُ پِت ءِ نام لال خان بوتگ۔آ 13 فروری سال 1939 ءَ کیچءِ دمگ سِنگانی سرءَ ودی بوتگ۔ آئی وتی بنداتی وانگ ءُ زانگ چہ کیچءَ دربُرت، آئیءِ سَند دووازدہ سال اَت کہ گورنمنٹ ہائی اسکول کیچءَ چہ ہشتُمی کلاس ءِ چکاس ئے دربُرت، ھمے ہشتُمی تبکءِ وانگءِ وھداں آئی ماں اردو زُبانءَ شعر گُشگ بندات کت، ہشتمی تبکءِ پاس کنگءَ رند دو سال آئی ماں پنجگورءَ اسکولےءَ ونت ءُ پدا میٹرکءِ چکّاس چہ کیچءَ پاس کت۔
دیمترا آ ماں شالءَ پہ ڈاکٹری ءِ وانگءَ دیم دیگ بوت ،بلے اے پِڑا آئیءَ وانگ ءِ ھُب نیست اَت، چیا کہ آئیءِ دل ءُ جان گیشتر گوں شاعریءَ بندوک اِتنت، پمیشکہ اے پڑ ئے چکاسءَ آ سوبمند نہ بوت ءُ پدا ادبیات ءُ زانش ءِ نیمگءَ شُت۔
چوش کہ بندات ءَ عطا اردوءِ شاعرے اَت، بلے دیمترا ھمبل ءُ دزبرادرانی شِگاناں آئرءَ سکین دات کہ آ ماں وتی ماتی زُبان بلوچیءَ شعر بگوشیت۔
ھمے پیم آئی مار اِت ءُ وتی شَہدیں زُبان بلوچیءَ ھم شعر ءِ گُشگ بنا کت ءُ دیمترا آئی وتی شاعریءَ را منّارینت ءُ بلوچی ءُ اردوءِ مستر ءُ نامداریں شاعرانی تہا ھوار بوت۔
ماں ملک ءُ درمُلکاں بوؤکیں گیشتریں مزنیں شعری دیوانانی تہا آئی بلوچ ڈیھ ءِ کماشی کُتگ، اے تکءَ آئی انگلینڈ ، امریکہ ، کینیڈا ، ایران، سعودی عرب، بحرین ءُ دگہ بازیں ڈیھانی ترّ ءُ تاب کتگ ءُ بازیں ڈیھاں بوؤکیں شعری دیوانانی تہا بہر زرتگ۔
عطاشاد بلوچی شاعریءِ تہا نوکیں پکر ءُ ھیالانی واھُند اِنت، آئی گوں وتی جِتائیں شعری درشاندابءَ بلوچی شاعریءِ پیسری رنگ ءُ دْروشم پہک ترّینت ءُ نوک کت اَنت۔ آئی چہ خارجیت ءِ بدلءَ شاعریءَ را داخلیت ئے نیمگءَ آؤرت ءُ ایدگہ دیمءَ شُتگیں زُبانانی سرپءَ آئی بلوچی شاعری آؤرت ءُ اوشتارینت۔
کَلکشان لسّہ ئیں گیوار گُش ئے
ماھکان شنگتگیں شار گُش ئے
منءَ دگنیا ئے گُشیت دیوانگ
تو گنوک ءِ کہ منءَ سار گُش ئے
او منی ماہ چو جوھانءَ ترا امبازاں
شنگ مہکانیں زریءَ کہ شہاری باتاں
وش نسیب انت کہ گت پگّ گلابی رکّاں
شالہ ما دی چو سمینءَ تئی شاری باتاں
منی ڈیہہءِ غم چو غم ءِ ہتم ادا درفش ءُ رخش اِنت چلگءِ
اے تہاری ءَ نہ شُہازتہ من کجا کجا ، نہ بدن تئی
عطا شاد ءِ شاعریءِ کُلیں رہبند بلوچی شاعریءِ تہا نوکین گندگ بنت، بلوچی شاعریءِ تہا نوکیں ھیال ، نوکیں ترز ، نوکیں رہبند ، نوکیں چہرگ ءُ دگہ چی ءَ آنی دیگءَ ابید بلوچی زبانءِ تہا بازیں لبز ھم آئی آؤرتگ کہ چہ آھاں بلوچی زبان ءُ شاعری ءَرا براھے رستگ۔
چو کہ سمین ، مِسکیں ، رُولہی کلکشان، مسکیں ڈگار ، تنگو ، ہنّی رجیں گوْربام ، ہنّی ئیں بام ، زردئے ہوشام ، گمانی موج ،بے وسیں زند، سچکانیں ھیال، آزردیں نصیب، واھریں زرد، لہمیں گم ، گواڑگ، ہتم یا کہ مُجتی ، ایرجیگ ، اجگ، لُڑ ، ماہکان، مہنا، شیفیں متاچ، کُبلیں بُروان، درم گوری، پکّ، بوسگ، انارک، تلینگ، کیف، تنگ، رگام ءُ دگہ باز چُشیں کہ پہ بلوچی شاعریءِ براہ ءُ جلواناک کنگءَ گیشی اَنت۔
عطا شاد نہ تیوگءَ یک دُرگپتار ءُ جوانیں شاعرے اَت بلکیں آزمانک ءُ کَسمانک نویسیءِ تہا ھم آئرءَ مزنیں دسترسے ھست اَت۔
بلوچی آزات شاعریءِ بندات اگاں چہ آذاد جمالدینیءَ چہ اردو شاعریءَ زورگءَ رند بنگیج کرتگ اَت۔ بلے اشیءَ را بلوچیءِ نامداریں تہرےءِ گوناپ عطاشادءَ بکشات۔ عطا ءِ اے رنگیں شاعریءِ سرءَ کوْھنیں دودانی منّوکاں باز ایراد گپت۔ بلے آ دلپروش نہ بوت، مرچی ورنائیں شاعر عطاءِ رندگیریءَ کن اَنت۔عطاشادءِ اے رنگیں لچّہ باز جہل ءُ ھیالءِ کدھاں چہ سرریچ اَنت۔
عطاشادءَ وتی زند بلوچی شاعری ءُ لبزانک ھمبراھیءَ گوازینت، عطا ءِ شاعریءَ ابید ایدگہ کَسمانک ءُ نبشتانک ھم گیر آرگ کرز اَنت۔ شاعریءَ ھوار آئی بلوچی زیملاں ھم کمیں وھدءَ نوکیں گوناپے بکشات۔
لبزانک ءُ ربیدگءِ پجّارءَ پہ آئیءَ وتی پکر ءُ قلم کار بست اَنت۔ بلوچی زبانءَ را سیالیں زُبانانی ریسگءُ آرگءَ تاریخ سازیں ھزمت کُت اَنت۔
مرچیءَ چہ بیست ءُ دو سال پیش 13فروری 1997ءَ عطا شادءَ اے کوڑھیں زندءَ چہ سپر کت۔
عطاشاد ءِ کارپد انچیں برز ءُ نمہ داریں بادگیر اَنت کہ دائمءَ سربلندیءَ گوں ءُ مان اَنت۔
عطاشاد ءِ چاپ ءُ شنگ بوتگیں کتابانی نام۔
بلوچی نامہ (لسانیاتءِ بابتءَ)
شپ سہار اندیم (بلوچی شاعری)
روچ گِر (بلوچی شاعری)
گچین (شاعری دیوان)
درین (عطاشاد ء عین اسلام)
جوان سال (جوان سال بگٹی ءِ دیوانءِ گچین)
سنگاپ (اردو شاعری)
برفاگ (اردو شاعری)
بلوچی اردو لغت (عطا شاد + میر مٹھا خان)
ھپت زبانی لغت۔ (دگہ جتائیں زبانانی ھواریءَ اے لغتءِ بلوچی بہر سرا عطاشادءَ کار کتگ)
بلوچی گیدی شاعری ءُ اردو شعری رجانک
(چہ یعقوب عامل ءِ کتاب چکار ءِ منتءَ)
