سارہ شُگفتہ/رجانک: مجید عاجز
تو
شائرے اِت ئِے
من یک کہبگے بووگ ءَ ابید ھم
یک کُڈّکے ءَ آروس دیگ بوت آں
ءُ منی زھگ بے کپن مُرت
ناچویے بووگ ءَ ابید ھم من ترا کَٹّ اِت نہ کت
کہ کوڑویں زرّاں چہ منی گْوراں پینژار بست
ءُ تو پرداچ باھینت
تاں چار سال ءَ من نیم شَلونگیں تھتے اِت آں
ءُ تو منی آزہ ءِ تھا وپت ئے
من یک رودرتکی ناچوے آں
پمشکہ تاں رو برکت ءَ من ترا تئی دَز مُزّ دات
من پمشکا ماتے نھاں
کہ تئی آسر بسّ رودرتک اِنت
تو مرگ ءَ نہ شموش ئے ءُ من رنجاں
منی آزَہ ءِ کوڑویں زرّاں کُجا ھرید بیت؟
کہ ھر کجا بلوٹاں ترا بھا گِپت بہ کناں؟
تئی آسر گوں کپن ءَ بیت ءُ
منی ناچویں ودیگی چہ انسان ءَ
من ناچ کنان ءَ وتی پادینک گار کت اَنت
ءُ تو بے تواری ءَ ......
کوٹِک
وا چہ کساس ءَ گْوست اَنت
جنین اش بس وتی آسر پہم اِتنت
مرچی من سرپد بوت آں
کہ من تئی داشتہ اِت آں
ءُ تئی دراہیں لبز کہبگ اِتنت
من چہ تو لَبّ ءُ جھاز نہ لوٹ اِت
من یک ہنچیں کہبگ زادگے آں
کہ منا ہرکس رَہ رواجی لَبّ دنت
تئی دَمبُردگی ........ اے بازار زانت
تئی دست پنتاک بوت اَنت..........
تئی
زھم جنی ءُ کمانداری
آ وھدی کُجا اَت؟
کہ من پہ چار بگاھانی مَنّگ ءَ تئی ننگ اِت آں
تئی ننگ مُرتگیں زھگے وتی نہ کنت
منی پْرشت ءُ پْروشی ءَ چوں وتی کنت؟
منی گُڈّی لوگواجہ مُرتگ
کہ گوں آئی ءَ من تاں مروچی آروس دیگ بوتگ اِت آں
نوں منی منگلیک نیزہ جوڑ بوتگ اَنت
کہ گوں اشاں من وتی داستان ءَ نبیس آں
